Przygotowywany na uroczystość kanonizacji obraz Sądeckiej Pani powstał w pracowni artysty malarza Piotra Moskala (ASP – Kraków), który podejmując twórcze zadanie przygotowania wizerunku kultowego, oprócz przedstawienia centralnie postaci Kanonizowanej, zawarł w swej kompozycji cały szereg dopowiedzeń, stanowiących połączenie warsztatu artysty i historyka.
Obraz ukazuje postać Świętej, gdy w habicie klaryski wkracza w progi klasztoru, w dłoniach podtrzymuje model kościoła – atrybut fundatorki. Jest to niewątpliwie nawiązanie do najstarszego wizerunku kultowego Świętej – drewnianej rzeźby z 1470 r., umieszczonej w ołtarzu kaplicy św. Kingi.
W tle obrazu, widoczny pejzaż, ukazuje od najdalszego planu: Tatry, Pieniny z Trzema Koronami i przełomem Dunajca oraz zamek w Nowym Korczynie. Wkomponowane w pejzaż rzeki to splot Popradu, Dunajca i Wisły.
Na najbliższym planie pejzaż, po stronie prawej rozpoznajemy Wawel – rezydencję, która opuściła, zaś po stronie lewej wkomponowany szyb kopalniany – przypomina pozostawiony ludziom dar soli w Bochni i Wieliczce.
U dołu kompozycji artysta uwidocznił porzucony płaszcza książęcy i insygnia; obok płaszcza otwarta szkatuła z monetami, mówi o darowanym na rzecz naszego kraju posagu przez Kingę, a pierścień w bryle soli nawiązuje do legendy o odkryciu soli w Bochni i Wieliczce. Sama Święta kieruje się w stronę światła, które poprzez krzyż wskazuje Jej drogę. Odciśnięta w progu klasztornej bramy stopa z datą 1289 – upamiętnia rok profesji zakonnej Świętej Kingi, zaś data 1999 z napisem „Sancta Kinga” upamiętnia Jej kanonizację. Lilia położona na stopniu symbolizuje zachowane przez Nią dziewictwo.
